23/12/2016

Jestem od kilku miesięcy już pełnoletni, ale jeszcze się uczę i jestem na utrzymaniu rodziców. Przed Sylwestrem chciałbym sobie trochę dorobić, ale tak, by nie było to „na dziko”, a zgodnie z prawem. Wpadliśmy z kolegami na pomysł, aby w mieście otworzyć stoisko z artykułami świątecznymi, pirotechnicznymi. Byłoby to nasze jednorazowe przedsięwzięcie. Czy w tym celu konieczne jest zakładanie działalności gospodarczej, czy może istnieje jakaś inna, prostsza forma poinformowania skarbówki o tego rodzaju incydentalnej działalności, a następnie rozliczeniu? Jaka forma opodatkowania będzie nas obowiązywać?

Szukając odpowiedzi na zadane przez Pana pytanie należy zapoznać się z brzmieniem art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 02.07.2004r. oraz art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26.07.1991 r. Pierwszy z nich wskazuje, iż działalnością gospodarczą jest „zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.” Pojęcie działalności gospodarczej zawarte w słowniczku ustawy o podatku od osób fizycznych ma podobne brzmienie: pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza „działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową; b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż; c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9”.

Aby przenieść brzmienie w/w przepisów w realia Pańskiej sprawy należałoby się zastanowić czy sprzedaż materiałów pirotechnicznych (fajerwerków) w okresie świąteczno-noworocznym niesie znamiona zarobku, zorganizowania oraz ciągłości. Terminy te bowiem determinują pojęcie działalności gospodarczej. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 19.04.2016r., sygn. akt III AUa 1126/15: „Brak którejkolwiek z cech działalności gospodarczej, wymienionych w ustawie oznacza, że podejmowane czynności nie stanowią o prowadzeniu działalności gospodarczej. Dodać należy, że ocena, czy działalność gospodarcza rzeczywiście jest wykonywana, nie jest dokonywana wyłącznie w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Decydujący jest bowiem fakt jej rzeczywistego wykonywania.”

Nie ma wątpliwości, iż planowane przez Pana przedsięwzięcie ma prowadzić do uzyskania dochodu oraz będzie w jakiś sposób zorganizowane, zatem dwie z trzech determinant są spełnione.

Istotne dla Pana jest zatem ustalenie czy sprzedaż w tak krótkim przedziale czasowym nosi znamiona ciągłości działalności gospodarczej. W mojej ocenie tak. Pomimo faktu, iż sama sprzedaż miałaby trwać jedynie kilka dni to można pokusić się o stwierdzenie, że ma znamiona ciągłości.

Doktryna oraz bogate orzecznictwo wskazują, iż ciągłość jako cecha działalności gospodarczej oznacza zamiar podmiotu podejmującego i wykonującego działalność gospodarczą, objawiający się w pewnej metodzie postępowania (powtarzalność czynności) właściwej rodzajowi działalności gospodarczej. Nie należy jednak ciągłości utożsamiać z koniecznością wykonywania działalności gospodarczej bez przerwy. Z punktu widzenia ciągłości działalności gospodarczej istotny staje się zamiar powtarzalności określonych czynności w celu osiągnięcia dochodu (wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2011 r., II OSK 333/11).

Podsumowując, ciągłość działalności gospodarczej należy wiązać z regularnie występującymi, powtarzającymi się i trwającymi czynnościami, np. sprzedaż towaru kilkunastu osobom w ciągu dnia. Przeciwieństwem ciągłości działalności są czynności wykonywane okazjonalnie, jednorazowo, sporadycznie. Nie można wobec powyższego wskazywać, iż sprzedaż przez kilka dni jest jednorazowa oraz nie stanowi prowadzenia działalności gospodarczej zarówno w myśl ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jak i podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo wskazać należy, że przez ciągłość działalności należy rozumieć także proces obejmujący czynności zmierzające do sprzedaży towarów, a zatem poszukiwanie dostawców, zakup towarów i ich przygotowanie do sprzedaży, a nie tylko faktyczną sprzedaż.

Mając na względzie kwestie podatkowe należy zauważyć, że ustawodawca przyjął uniwersalną definicję pozarolniczej działalności gospodarczej (wskazany powyżej art. 5a pkt 6 uodp). Dla uzyskiwania przychodów z tego źródła nie jest nawet konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy. Ustalając, czy dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych, wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a osiągnięcie przychodu jest wynikiem działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, wówczas przychód ten będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24.02.2016 r., sygn.. I SA/Po 1566/15). W celu uniknięcia ewentualnych sporów z organami podatkowymi zdaje się słuszne założenie działalności gospodarczej oraz jednoczesny wybór formy opodatkowania. Jeżeli miałby Pan zakupić dużą ilość towarów, korzystnym sposobem rozliczenia będą zasady ogólne lub według liniowej 19-proc. stawki. Wówczas poniesione wydatki na zakup towarów, jak i koszty związane z podjęciem sprzedaży będzie można odliczyć od przychodu ze sprzedaży materiałów pirotechnicznych.

Na względzie należałoby mieć także fakt konieczności posiadania zgody władz na prowadzenie handlu ulicznego.

Przed podjęciem ostatecznej decyzji o rozpoczęciu przedsięwzięcia zachęcam do zapoznania się z przepisami związanymi z materiałami pirotechnicznymi, tj. ustawą o materiałach wybuchowych do użytku cywilnego, ustawą o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym oraz w rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 listopada 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych, które to rozporządzenie wskazuje na warunki jakie należy spełniać aby możliwy był handel materiałami pirotechnicznymi.