Jestem emerytem, oczywiście objętym ubezpieczeniem zdrowotnym w NFZ. Zdrowie coraz bardziej szwankuje tymczasem zapisanie się na badania lub na wizytę u specjalisty jak się właśnie dowiedziałem oznacza co najmniej kilkumiesięczne oczekiwanie np. do ortopedy mogę zapisać się na lipiec 2016 roku, a do endokrynologa – we wrześniu. Nie wiem, czy stan zdrowia pozwoli mi doczekać tych terminów. Dowiedziałem się, że od jakiegoś czasu Ministerstwo Zdrowia czy też NFZ w podobnych przypadkach refunduje koszt wizyt i leczenia u specjalistów zza granicy, np. w Niemczech, w Czechach, gdzie nie ma kolejek. Jakie trzeba spełnić kryteria i formalności, aby uzyskać zwrot kosztów leczenia?
Aby uzyskać z NFZ zwrot kosztów leczenia za granicą, w pierwszej kolejności należy sprawdzić czy planowany zabieg nie jest ujęty w wykazie świadczeń opieki zdrowotnej wymagających uprzedniej zgody dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ. Zwrócić także trzeba uwagę na rodzaj wykonanego badania, gdyż w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej NFZ zwraca pacjentom koszty świadczeń, które przysługują im w Polsce (czyli tych, które znajdują się w tzw. koszyku świadczeń gwarantowanych).
Jeżeli okaże się, że przeprowadzenie badania nie jest uzależnione od zgody NFZ, procedura jest mało skomplikowana. W pierwszej kolejności należy uzyskać skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu, następnie znaleźć odpowiednią placówkę za granicą, która wskazane badanie może wykonać. W dalszej kolejności należy porównać ceny i ustalić jak dużą część wydatków zwróci NFZ. Ważne jest aby zwrócić uwagę czy leczenie za granicą ma sens ekonomiczny. NFZ zwraca maksymalnie tylko tyle, ile zapłaciłby za to świadczenie polskiej placówce. Pamiętać także należy, iż za wykonanie świadczenia pacjent pokrywa koszty świadczenia, a dopiero po pozytywnej weryfikacji wniosku następuje zwrot z NFZ.
Po wykonaniu świadczenia i skompletowaniu odpowiedniej dokumentacji medycznej oraz otrzymaniu oryginału rachunku można złożyć wniosek o zwrot poniesionych kosztów.
Podstawą zwrotu kosztów leczenia w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej jest rachunek wystawiony przez zagraniczną placówkę medyczną. Dokument ten musi zawierać dokładne informacje na temat rodzaju przeprowadzonych zabiegów lub badań diagnostycznych. Jeśli na rachunku nie ma opisu udzielonych świadczeń, pacjent powinien zwrócić się do placówki, z której usług korzystał, o wydanie dodatkowego dokumentu zawierającego te informacje. Pacjent ubiegający się o zwrot kosztów przez NFZ musi przedstawić także potwierdzenie uiszczenia opłaty za udzielone usługi medyczne – na rachunku lub w formie innego dokumentu (paragonu).
Wypełniony wniosek o zwrot kosztów leczenia należy wnieść do właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ. Termin do wniesienia upływa 6 m-cy od dnia wystawienia rachunku przez zagraniczną placówkę opieki zdrowotnej. Wnioski, które wpłyną po upływie tego czasu, są rozpatrywane negatywnie.
Wzór wniosku o zwrot kosztów leczenia w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej zawiera rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie określenia wzoru wniosku o zwrot kosztów świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych poza granicami kraju.
W przypadku zabiegów, na które wymagana jest zgoda NFZ, procedura jest bardziej uciążliwa. NFZ wyda zgodę na leczenie, jeśli czas oczekiwania na świadczenie będzie dłuższy niż maksymalny czas oczekiwania określony przez lekarza. Również i w tym przypadku istotne jest też ustalenie, czy leczenie za granicą ma sens ekonomiczny, czy przeprowadzenie zabiegu nie będzie znacznie droższe niż w Polsce. NFZ może odmówić wydania zgody, jeśli wnioskowane świadczenie nie jest świadczeniem gwarantowanym lub może zostać udzielone w Polsce w terminie nieprzekraczającym dopuszczalnego czasu oczekiwania. Od decyzji odmownej, wydanej przez dyrektora oddziału NFZ, pacjent może się odwołać do prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia.
Wzór wniosku o wydanie zgody na udzielenie świadczeń znajdujących się w wykazie jest dostępny w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie wydawania zgody na uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu. Wnioski są rozpatrywane niezwłocznie. Jeśli jest przeprowadzane postępowanie wyjaśniające, w ciągu 30 dni a w sprawach szczególnie skomplikowanych – 60 dni.
