W marcu zmarła moja żona. Podejrzewam, że jej zgon nastąpił w wyniku zaniedbań personelu szpitala. Na taką okoliczność mam świadków- pacjentki przebywające w tej samej sali szpitalnej. Co powinienem zrobić, dokąd się udać by odpowiednie organy wszczęły postępowania w sprawie? Czy należy mi się odszkodowanie za śmierć żony?
Mając wątpliwości co do sposobu leczenia małżonki oraz ewentualne podejrzenia, że niedopełnienie obowiązków pracowników szpitala miało wpływ na jej życie, ma Pan możliwość złożenia w Prokuraturze Rejonowej zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Zasadniczo składa się je na piśmie, ale znam przypadki, gdy wystarczyło złożyć takie zawiadomienie ustnie, w trakcie rozmowy z Prokuratorem.
Jeżeli uważa Pan, że winny śmierci żony jest konkretny lekarz bądź pielęgniarka to może Pan złożyć wniosek do Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej przy Okręgowej Izby Lekarskiej w Koszalinie. Po zbadaniu sprawy może on uznać, iż należy wszcząć postępowanie dyscyplinarne oraz postawić zarzuty oskarżonym i wnieść sprawę do Okręgowego Sądu Lekarskiego.
Prawo przewiduje także możliwość złożenia skargi do Narodowego Funduszu Zdrowia, Rzecznika Praw Pacjenta oraz Rzecznika Praw Obywatelskich.
Jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć żony, najbliżsi członkowie rodziny mogą domagać się stosownego odszkodowania, warunkiem jest jednak, że wskutek śmierci poszkodowanej nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej zgodnie z art. 446 § 3 k.c. Najbliżsi mogą domagać się także wypłaty odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę zgodnie z art. 446 § 4 k.c.
Zakresem odszkodowania na podstawie art. 446 § 3 k.c. objęty jest uszczerbek określany mianem pogorszenia się sytuacji życiowej wskutek śmierci poszkodowanej, wywołany uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia. Znaczne pogorszenie sytuacji życiowej może przejawiać się w utracie wsparcia i pomocy w różnych sytuacjach życiowych, a zwłaszcza w utracie szansy na pomoc w przyszłości, pogorszenie się sytuacji życiowej osoby najbliżej może polegać na utracie zdrowia (rozstrój psychiczny), wywołanej szczególnie tragicznymi okolicznościami śmierci osoby bezpośrednio poszkodowanej. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2004 r., sygn. akt IV CK 445/03, sąd uznał, że znaczne pogorszenie sytuacji życiowej, o którym mowa w art. 446 § 3 k.c., obejmuje niekorzystne zmiany bezpośrednio w sytuacji materialnej najbliższych członków rodziny zmarłego, jak też zmiany w sferze dóbr niematerialnych, które rzutują na ich sytuację materialną.
Jeżeli śmierć Pana żony nastąpiła wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia to zarówno Panu, jak i najbliższej rodzinie, przysługuje (jak już wspomniano powyżej) uprawnienie do żądania wypłaty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (art. 446 § 4 k.c.).
W sprawie o zapłatę odszkodowania i zadośćuczynienia pozwanym jest przede wszystkim bezpośredni sprawca śmierci. Może to być zatem szpital ponoszący odpowiedzialność za śmierć pacjenta lub zatrudniony w szpitalu lekarz czy pielęgniarka. W praktyce jednak odpowiedzialność ponosi jednak zakład ubezpieczeń, w ramach polisy OC.
W pozwie o zapłatę zadośćuczynienia należy przede wszystkim wykazać śmierć danej osoby (która nastąpiła w następstwie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia) oraz fakt, że była to osoba najbliższa dla poszkodowanego. Ponadto, konieczne jest udowodnienie winy sprawcy - o ile odpowiedzialność jest oparta na zasadzie winy. Wreszcie, trzeba wykazać krzywdę, którą można utożsamiać z ogólnie pojętymi cierpieniami bez ich zawężania do rozstroju zdrowia.
Dodatkowo, zgodnie z art. 446 § 1 k.c., jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, osoby, które poniosły koszty leczenia i pogrzebu zmarłego, mogą żądać ich zwrotu od zobowiązanego do naprawienia szkody. Krąg uprawnionych jest ograniczony do osób, które faktycznie poniosły te koszty, natomiast nie ma znaczenia, czy należą one do osób bliskich zmarłego bądź czy są jego spadkobiercami. Obowiązek zwrotu kosztów pogrzebu obejmuje swym zakresem wydatki poniesione zgodnie z lokalnymi i środowiskowymi zwyczajami, a które obejmują przygotowanie pogrzebu, samą ceremonię oraz postawienie nagrobku. W szczególności za uzasadnione tradycjami uważa się poniesienie kosztów: przygotowania zwłok do pogrzebu i ich dostarczenia na cmentarz, nabycia trumny, kremacji zwłok, zakupu miejsca na cmentarzu, postawienia nagrobku, zakupu kwiatów i odzieży żałobnej, koszty ceremonii pogrzebowej, poczęstunku po pogrzebie dla osób bliskich.
